پارامغناطیس
خاصیت پارامغناطیس یا پارامغناطیسم Paramagnetism خاصیتی است که در آن، ماده پذیرفتاری مغناطیسی مثبت (اما کوچک) دارد، و درنتیجهٔ الکترون‌های جفت نشده (همانند کیلاتهای گادولینیوم) باعث تشدید میدان مغناطیسی در محیط دور و اطراف می‌گردند.
پارامغناطیس شکلی از خاصیت مغناطیسی مواد است که به‌واسطه آن برخی از مواد به‌وسیلهٔ میدان خارجی اعمال‌شده جذب می‌شوند.
مواد پارامغناطیس شامل بیشتر عناصر شیمیایی و برخی از ترکیبات می‌شوند.
آن‌ها تراوایی مغناطیسی نسبی‌ای بزرگ‌تر یا مساوی با یک دارند و از همین رو توسط میدان مغناطیسی جذب می‌شوند.
این مواد که به مقدار اندکی توسط یک میدان مغناطیسی جذب می‌شوند پس از قطع میدان حالت مغناطیسی خود را حفظ نمی‌کنند زیرا با قطع میدان حرکت گرمایی موجب جهت‌گیری تصادفی اسپین‌ها می‌شود.
منشأ پارامغناطیس: ویژگی‌های پارامغناطیس به دلیل وجود برخی از الکترون‌های جفت نشده و آرایش جدید مسیرهای الکترونی است که به دلیل میدان مغناطیسی خارجی به وجود می‌آیند.
برخی مواد پارامغناطیسی قابل‌توجه عبارت‌اند از: منیزیم، مولیبدن، لیتیم و تانتال.